Een glans van goud

Hoe snel zou de ziekte zich openbaren en hoelang duurt het dan voor je dood gaat? Voor Thomas stond het als een paal boven water dat hij die avond iets had opgelopen. Het moment dat die zwaar dooraderde, zwarte pik met de purperen glans tussen zijn lippen uitgleed, was enkele druppels te laat geweest. Hij zou snel ziek worden en op jonge leeftijd sterven. Alleen dat laatste klopte, want hij zou enkele weken later op een heel andere, niet minder tragische manier aan zijn einde komen.

Hij was niet de enige geweest in het atelier van Günther. Onder invloed van drank, drugs en opzwepende muziek gaven vijf mannen en vrouwen zich over aan de seksuele sfeer. Omdat Thomas onder geen beding mocht klaarkomen, voelde hij zich zowel toeschouwer als lijdend voorwerp. Het doel was hem een bloedstollende erectie te bezorgen, had Günther gezegd. Vaag herinnerde Thomas zich dat de beeldhouwer uiteindelijk niet tevreden was met de afdruk. Hij zou zijn uiterste best doen, maar benadrukte zijn artistieke vrijheid nodig te hebben voor een acceptabel eindresultaat.

Gloria had hem sinds die avond wekenlang aan zijn kop gezeurd om te horen hoe het gegaan was. Hij had niet meer losgelaten dan dat het een erg opwindende sessie was geweest.

“Hij is klaar, Gloria!” juicht Thomas als zij van een avonddienst thuis komt.
“Echt waar? Geweldig, laat zien dan.”
“Nee joh, ik kan hem vrijdag pas ophalen en we hebben toch afgesproken dat ik hem opberg tot na mijn dood. Het is immers bedoeld als vervanging?”
“Maar je gaat toch nog niet dood?”
Hij slikt en kijkt van haar weg. Hij zal het toch ooit een keer moeten vertellen.
“En je bergt hem echt op?”
Thomas vloekt in stilte. Waarom deelt hij zijn angst niet met haar? Gek wordt hij er van. Lafbek dat hij is. Het gepieker kost hem zoveel energie dat hij de rest van de week zijn dagen routineus leeft.

Die vrijdagdagmiddag rijdt hij door het trieste novembergrijs eerst naar Günther in Recklinghausen en vervolgens naar de Regionale kluisbank in Arnhem. Op de terugweg naar huis verliest hij zich weer in zijn dwanggedachten. Als Immortal Bach via de radio klinkt, verhoogt hij het volume: Komm, süßer Tod, komm, selge Ruh!
Terwijl hij de cluster van klanken van Nystedt indrinkt, voelt hij naar de sleutel om zijn nek. Zijn ogen vullen zich met tranen die door de koplichten van de vrachtwagen exploderen in verblindend wit licht. Opeens twijfelend of de flauwe bocht naar links of rechts boog, maakt Thomas de verkeerde keuze. Hij is op slag dood en op het natte, koude wegdek koelt zijn lichaam sneller af dan de kluissleutel zijn lichaamstemperatuur had kunnen aannemen.

Zeven weken lang ligt de sleutel onaangeroerd op het tijdloze Artifort dressoir voor Gloria de moed heeft de kluisinhoud in Arnhem op te halen. Evenzoveel weken voelt ze spijt dat ze hem, tegen zijn zin, heeft overgehaald een afdruk van zijn fallus te maken. Had dat dan iets te maken met het ongeluk en zijn dood? Welnee, maar ze aanbad zijn geslacht en werd lyrisch als zij zag hoe haar simpele handbeweging zijn huid strak over de schacht trok. Hoe de kraag zijn diepdonker kleurende eikel liet ontsnappen, wachtend op het moment dat ze zijn voorvocht tussen haar duim en wijsvinger kon uitspinnen in lange, dunne draden.

Haar gedachten dwalen terug naar die ochtend dat ze huilend wakker werd en aan Thomas vertelde dat ze gedroomd had zijn pik kwijt te zijn omdat hij plotseling en voorgoed uit haar leven was vertrokken. Hij had haar getroost en eenmaal gekalmeerd had ze zijn geslacht overeind gestreeld. Opeens had ze het geweten:
“Ik wil een standbeeld van je erectie, Thomas. Een soort dildo die ik altijd bij mij kan hebben.”

En nu is het zover. Gloria neemt een bad als voorbereiding op het aanvaarden van zijn nalatenschap. Zittend op de rand van het bad scheert ze zich en rolt haar zwarte nylons over haar lange benen. Staande voor de spiegelwand trekt ze haar paarse bustier aan, stapt in de jarretelgordel en maakt de kousen vast. Ze gaat voor de spiegelwand staan, plaatst haar voeten twintig centimeter verder uit elkaar, kijkt aandachtig, veegt een vermeende haar glad op haar vulva en voelt zich gelukkig.

Beneden opent ze het kistje en ziet voor het eerst het standbeeld van zijn hardheid. Verrast slaat ze haar hand voor de mond. Het is een pracht exemplaar, een mooie met goud overtrokken erectie. De dikke eikel stulpt wellustig uit de ronde kraag. Met een wijsvinger volgt ze de aderen die er levensecht uit zien en met verbazing realiseert ze zich hoe snel een mens vergeet. In haar herinnering lagen de aderen niet zo dik op zijn pik. Hij lijkt sowieso dikker. Gloria neemt het kleinood uit de fluwelen doek en neemt het in haar hand. Het haardvuur doet het goud glanzen en aan schoonheid winnen. Met twee handen betast en streelt ze de eikel, de schacht en de ballen en merkt dat het scrotum en de fallus geen eenheid vormen. Ze draait tegen de klok in aan de testikels, opent hem, kijkt, trekt er met twee vingers papier uit en vouwt dat open.

“Liefste lief,
Dat je dit nu in handen hebt, betekent dat ik dood ben.
Het spijt me dat ik nooit heb verteld hoe het maken van de afdruk verlopen is…”

Haar ogen vliegen over de letters. Natuurlijk, Thomas had weer eens gedacht dood te gaan aan een of andere ziekte. Dus daarom was hij altijd zo vaag geweest over wat er die avond gebeurd was.
“Nu hoef ik het ook niet meer te weten, schat.”
Driftig staat ze op en gooit de brief in de open haard. Met haar linkerbeen op het haardplateau duwt ze de dildo tussen haar schaamlippen.
“De eikel,” mompelt ze en met nieuwsgierige opwinding alsof ze een nieuw hoofdstuk in haar leven opent, voelt ze hoe haar vagina de gouden pik verwelkomt.