Zij probeert zich te herinneren wie haar de sleutel heeft gegeven, maar wat doet het er toe? Voegt het weten iets toe aan de bizarre uitnodiging om één persoon te bevrijden?

Er werd gedanst en gedronken, geflirt en gezoend, besnuffeld en betast. De opwinding steeg met ieder kledingstuk dat werd uitgetrokken of afgescheurd. Het besef dat ze een sleutel had gekregen, kwam pas toen ze vrij dwingend naar de openslaande deuren werd geleid, welke haar toegang verschaften tot een zaal vol kooien.

“Die sleutel past maar op één slot. Bevrijd hem of haar en leef je uit.”

“Leef je uit…“

Opeens beseft ze dat ze hier haar geilste fantasie kan waarmaken.
Seks hebben met en voor het oog van vreemden.
Ze kijkt weer om zich heen naar de gekooide lijven.
Uitdagend, naakt.
Mannen die trots hun eikels tonen.
Meisjes die hun glinsterende hunkering blootstellen aan haar begerige ogen.

Ze tast naar haar sleutel en voelt een scheut door haar onderlichaam.
Haar opwinding verrast haar, brengt haar in beweging.
Ze ontdoet zich van haar kleren, beheerst, maar haar string schopt ze van haar enkels. Ze voelt zich naakt, bekeken en, op haar te hoge hakken, hoerig.

Zelfbewust en doelgericht stapt ze op de kooien af, probeert her en der de sleutel en na zeven vruchteloze pogingen springt het achtste slot open. Haar prooi en bevrijder, een gespierde kerel, stapt naar buiten, laat zijn half harde pik los en knielt voor haar, zijn hand open en uitnodigend gestrekt… 

Voor de derde opdracht van de EWA Schrijfmarathon 2017 werd de openingszin gegeven. Het verhaal mocht niet meer dan 250 woorden bevatten.  In eerste instantie ging er voor mij een soort van dwang van zo’n verplichte opening uit, maar na een dag of zes sleutelen aan zinnen kon ik daar beter van loskomen. Uiteindelijk heb ik onderstaand verhaal ingestuurd en met spanning uitgekeken naar de uitslag van de stemming, die te lezen is op deze pagina van EWA Nederland.